Ζαχάροφ, Αντρέι Ντμιτρίεβιτς

(Andrei Dimitrievich Sakharov, 1921 – 1989). Ρώσος πυρηνικός φυσικός και πολιτικός. Θεωρείται, μαζί με τον Ιγκόρ Ταμ, ο δημιουργός της πρώτης σοβιετικής βόμβας υδρογόνου (1948). Το 1953 έγινε μέλος της Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών. Η φήμη του εξαπλώθηκε παγκοσμίως και με τους αγώνες του για τα ανθρώπινα δικαιώματα, καθώς ήρθε σε ρήξη με την ηγεσία του Κομουνιστικού Κόμματος. Υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (1970). Το 1975 βραβεύτηκε με το βραβείο Νόμπελ ειρήνης, αλλά η τότε σοβιετική κυβέρνηση δεν του επέτρεψε να παραστεί στην τελετή απονομής. Το 1980 εξορίστηκε στην πόλη Γκόρκι. Ανακλήθηκε από την εξορία το 1986 από τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και αποκαταστάθηκε πλήρως. Διετέλεσε μάλιστα μέλος του κοινοβουλίου της ΕΣΣΔ, υπερασπιζόμενος και από τη θέση αυτή τις δημοκρατικές του ιδέες. Το 1985 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θέσπισε ετήσιο βραβείο Ζαχάροφ, το οποίο απονέμεται σε προσωπικότητες που έχουν αγωνιστεί για την ελευθερία του λόγου και της έρευνας και γενικά για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το όνομα του Ρώσου πυρηνικού φυσικού και πολιτικού Αντρέι Ντμιτρίεβιτς Ζαχάροφ έδωσε το Ευρωπαϊκο Κοινοβούλιο στο βραβείο που απονέμει σε προσωπικότητες οι οποίες έχουν αγωνιστεί για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Στη φωτογραφία η πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Νικόλ Φοντέν τη στιγμή που δίνει το Βραβείο Ζαχάροφ στον επίσκοπο από την Αγκόλα, Ζαχαρία Καμουένο (φωτ. ΑΠΕ).